Wybór

- Czy gdyby pozwolono ci wybrać jedną z dwóch dróg, gdzie każda z nich wiodłaby do całkowicie różnych od siebie celów, stworzona byłaby z dwóch odmiennych struktur, niosąc ze sobą różne konsekwencje, wybrałbyś:

Tak chcę się urodzić…

czy raczej,

Nie, nie chcę się urodzić…

Pamiętaj, możesz wybrać tylko jedną z dróg. Raz podjętej decyzji nikt nie jest w stanie cofnąć, tak więc wybieraj mądrze. Weź pod uwagę wszystkie zależności, a także mniej istotne fakty, które sprawiają, że wahasz się podjąć jakąkolwiek decyzję.

- Co się stanie, jeśli wybiorę… nienarodzenie? – zapytał Mężczyzna, a raczej jego głos, chwilę po tym, jak została mu przedstawiona propozycja przez Kobietę - przez jej głos. Obydwa dźwięki zawieszone zostały w pustce.  Nie posiadały ciał. Istniała tylko fonia, rozchodząca się po ogromnych połaciach Nicości, w której migotały galaktyki. Jedna obok drugiej, tworząc niezwykłe złudzenie. Tworząc pustkę posiadającą cel, znajdujący się na nieskończonych punktach przestrzeni, pozbawionej czasu.

- Przekonasz się, jeśli zdecydujesz się podążyć tą właśnie ścieżką. Zapewne będziesz miał okazję na odkrycie - bycie. 

- A co się stanie, jeśli wybiorę… narodzenie?

- Nikt tego nie wie. Dróg jest tyle, ile myśli znajduje się w żywym organizmie. Każda jedna myśl, nawet ta najmniejsza potrafi zatrząść światem niejednego oraz niejednej. Wszystko zależy od odwagi i rozwagi. Tchórzostwo nie popłaca, nie myl go z rozwagą, gdyż zginiesz, zanim zaczniesz żyć pełnią życia, podążając do celów znajdujących się we mgle, czy też po drugiej stronie życia, po drugiej stronie cienkiego szkła - odgradzającego ci drogę od szczęścia.

- Gdzie w takim razie zaznam większego… szczęścia? Która droga bardziej służy… jego odkrywaniu?

- Chcesz odkrywać szczęście? Uważasz, że to jest możliwe?

Obydwa głosy tańczyły. Poruszały się wokół tysiąca galaktyk, gdzie każda z nich żyła własnym rytmem; gdzie w każdej Gwiazda wybijała poszczególną sekundę życia według własnych wzorców, zależności i pragnień.

- Szczęścia się nie odkrywa, to ono znajduje dla siebie stworzenie, któremu odda się z własnej woli, wywołując radość na twarzy swego pana. Nie próbuj go szukać, samo przyjdzie. Prawda, istnieje wiele dróg, miliardy dróg prowadzących do złudnego szczęścia, które wyprodukowane zostało przez człowieka, w ogromnych fabrykach, powstałych, aby przyspieszyć samozniszczenie żywych organizmów.

- To w takim razie, którą drogę powinienem wybrać?

- To zależy gdzie pragniesz podążać.

- Pragnę? – zdziwił się.

- Wszyscy czegoś pragniemy. Niektórzy Słońca, inni miłości, są również i tacy, którzy uparcie dążą donikąd, powtarzając sobie w myślach, iż wybrana droga zawiedzie ich na kres świata… na kres poszukiwań.

- Ty również pragniesz?

- Ja… - Kobiety głos zadrżał.

- Pragniesz? – ponowił pytanie.

- Ja muszę… pragnąć. Nie mam wyboru. Wszyscy pragną, pożądają…

- Czego w takim razie ty pożądasz? Którą wybrałabyś drogę, jakbyś to ty stanęła przed takim wyborem?

- Ja nie miałam wyboru.

- Nie miałaś?

- Nie… Ja go daję, lecz tylko nielicznym. Raz na sto lat, ludzkich lat, wybieram jedną osobę żyjąca na Ziemi i pytam… zadaję pytanie, czy chce się urodzić, czy raczej wybiera drogę wiodącą w przeciwną stronę.

- Kim ty w takim razie… jesteś?

- Łatwiej byłoby spytać, kim nie jestem…

- W takim razie…

- Podejmij decyzję! – przerwała, podnosząc głos. – Podejmij! Jedna z nich da ci odpowiedź na wiele tajemnic, które gnębią twój mózg, zabijając i niszcząc wszystko to co znałeś do tej pory, druga natomiast… druga natomiast nic nie zmieni, nadal będziesz fonią przemierzającą wszechświat… nieśmiertelną nadzieją wypatrującą nieznanego. Co wybierasz?

- Czyli… jeśli wybiorę narodzenie, to zginę…

- Tak i nie. Nikt tego nie wie oprócz mnie, co jest po drugiej stronie. Nie patrz tak, gdziekolwiek jesteś, i tak ci nie powiem.

- Jeśli, nienarodzenie… to będę trwał nadal?

- Tak, lecz także nic więcej nie mogę ci powiedzieć. Podejmij decyzję.

- Wybieram… wybieram…. samobójstwo. Niech się narodzę.

- Dobrze. Pamiętaj, że umieranie trwa. Musisz być cierpliwy. Nic nie staje się od zaraz, wszystko potrzebuje iluzji czasu, żeby się rozwijać i gnić.